Słownik Terminów Prawnicznych

"Helena Wiewiórska - pierwsza kobieta w Polsce
wpisana na listę adwokatów"

Helena Wiewiórska z domu Kononow (Kononowicz), urodziła się w Zgierzu 2 września 1888 roku. Ukończyła gimnazjum rosyjskie w Chersoniu, wyróżniona złotym medalem za bardzo dobre wyniki w nauce. Była absolwentką szkoły żeńskiej w Petersburgu. Ukończyła studia na tamtejszym Wydziale Prawnym z wyróżnieniem. Studiowała także historię i muzykę. Znała wiele języków obcych w tym rosyjski, ukraiński, białoruski, francuski, a także niemiecki i włoski. W czasie studiów należała do Związku Młodzieży Postępowej, do Klubu Robotniczego „Promień” oraz do Stowarzyszenia Studentek-Polek „Spójnia”, będąc wszędzie aktywnym członkiem zarządu.

Podejmowała działalność społeczną. Należała do Związku Młodzieży Postępowej i Klubu Robotniczego "Promień". W latach I wojny światowej udziela się w Organizacji Pomocy i Towarzystwie Ofiarom Wojny. Po wojnie odbywa staż aplikancki w sądach Warszawy, a następnie adwokacki u znanych warszawskich mecenasów: Mieczysława Ettingera i Stefana Aleksandrowicza.

Swoją karierę zawodową, nie związaną z prawem, rozpoczęła w 1913 r. w Warszawie – uczyła historii. W 1918 r. wstąpiła do Klubu Kobiet Postępowych. Póżniej została jedną ze współzałożycielek Stowarzyszenia Kobiet z Wyższym Prawniczym Wykształceniem. W 1919 r. rozpoczęła aplikację. Odbywa staż aplikancki w sądach Warszawy, a następnie adwokacki u znanych warszawskich mecenasów: Mieczysława Ettingera i Stefana Aleksandrowicza. W czasie aplikacji pracowała na terenie Patronatu działając aktywnie w zakresie niesienia pomocy więźniom i ich rodzinom.

W 1925 roku, w wieku 37 lat, Helena Wiewiórska jako pierwsza kobieta została wpisana na listę polskiej palestry i podjęła samodzielną praktykę zawodową w dziedzinie prawa cywilnego. Była radcą prawnym w Zarządzie Miejskim miasta Warszawy. Należała również to Międzynarodowego Zrzeszenia Prawa Karnego. Sprawowała funkcje w Warszawskiej Radzie Adwokackiej oraz w Radzie Naczelnej. Pochowana na Powązkach w grobowcu rodzinnym. Otrzymała od władz państwowych Złoty Krzyż Zasługi. O pierwszej sprawie adwokatki doniosła gazeta „Rzeczpospolita” pod koniec stycznia 1923 roku (nr 30, wyd. por.). Helena Wiewiórska broniła wówczas przed Sądem Okręgowym policjanta o nazwisku Fiber, któremu zbiegł aresztant, który został koniec końców uniewinniony. Od 1934 r. mec. Helena Wiewiórska pełniła funkcję radcy prawnego w Zarządzie Miejskim w Warszawie, wyróżniając się tam pracą społeczną na terenie związków zawodowych. W 1936 r. mec. Helena Wiewiórska została odznaczona za pracę społeczną Złotym Krzyżem Zasługi. W dniu 13 października 1965 r. Prezydium Zarządu Głównego Zrzeszenia Prawników Polskich nadało Helenie Wiewiórskiej Złotą Odznakę̨ Zrzeszenia Prawników Polskich. W kwietniu 1967 r. Zgromadzenie Delegatów Warszawskiej Izby Adwokackiej podjęło uchwałę̨, z której wynikało, „że adwokat Helena Wiewiórska dobrze za służyła się̨ adwokaturze”.

Helena Wiewiórska, nie należała do żadnych ugrupowań politycznych, reprezentowała zawsze poglądy postępowe, głosiła śmiało słowa potępienia dla wszelkich przejawów wstecznictwa. Ponadto otworzyła ona kobietom w Polsce drogę do adwokatury. Jak wynika ze wspomnień osób, które ją znały, Wiewiórską cechowały wszechstronne zainteresowania: historią, literaturą, malarstwem, a zwłaszcza muzyką, którą rozumiała i kochała oraz jej wielka dobroć́, szlachetność i niezwykła skromność́.

Źródło informacji: http://slawniprawnicy.pl/ii-polowa-xx-wieku/144-helena-wiewiorska 

Ciekawostki prawnicze: Studia w UK

"Program Uniwersyteckich 

   Poradni Prawnych"

Program ten polega na powoływaniu przy Wydziałach Prawa i Administracji w całej Polsce, poradni prawnych, w których studenci prawa pod nadzorem oraz opieką merytoryczną pracowników naukowych i praktyków, udzielają nieodpłatnych porad prawnych osobom znajdującym w trudnej sytuacji materialnej.

Dlatego też podstawowym celem programu jest niesienie pomocy prawnej. W ten sposób zarówno spełnia się niezwykle istotną misję społeczną, jak i kształtuje wśród młodych prawników in spe świadomość traktowania pracy prawnika jako zawodu zaufania publicznego. Studenci prawa mają możliwość poznania problemów społecznych, dzięki czemu wzrasta ich wrażliwości m.in. na kwestie naruszania praw człowieka, zasad współżycia społecznego czy praw pracownika.

Innym ważnym celem programu jest udoskonalenie procesu kształcenia studentów prawa, w ramach stosowania prawa w relacjach z klientami i ich zmierzenia się z ich rzeczywistymi problemami. Jest to idealne połączenie kształcenia dydaktycznego ze zdobywaniem umiejętności praktycznych.

Program adresowany jest zatem z jednej strony do studentów prawa i kadry dydaktycznej, z drugiej zaś strony jego głównymi odbiorcami są najsłabsze grupy społeczne takie jak: bezrobotni, bezdomni, emeryci, renciści, niepełnosprawni, ofiary przestępstw, kobiety w trudnej sytuacji życiowej, cudzoziemcy i uchodźcy. Program pozwala przede wszystkim zaspokoić elementarne, najważniejsze potrzeby społeczne związane z dostępem do bezpłatnej pomocy prawnej.

Zachęcam Was serdecznie do promowania działalności Studenckiej Uniwersyteckiej Poradni Prawnej działającej przy Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Podejmowane przez Poradnię działania mogą pomóc wielu osobom zarówno mieszkającym w Poznaniu jak i w okolicy. Więcej informacji znajdziecie na stronie internetowej oraz fanpage'u SUPP.

www.deon.pl/inteligentne-zycie